Read Ebook: First in the Field: A Story of New South Wales by Fenn George Manville Rainey W William Illustrator

Font size: 10 px 15 px 20 px 25 px 30 px 35 px

Background color: BlackWhiteGrayLight GrayDark GrayDim Gray

Text color: BlackWhiteGrayLight GrayDark GrayDim Gray

Apply/Save settings

Ebook has 3898 lines and 108811 words, and 78 pages

Miss Walton werd bloedrood in het gelaat.

,,Wat hebt ge mooie handen! Die vingertjes zijn veel te teer om het ruwe bureauwerk te doen; die zijn alleen geschikt om zijden rokken op te houden en met briljanten versierd te zijn!"

Het jonge meisje was te onervaren om te begrijpen, wat haar chef bedoelde en hoewel het onaangename gevoel niet van haar week, waagde zij het toch niet, haar hand terug te trekken. Zij meende, dat de vijftigjarige man haar met vaderlijke welwillendheid tegemoet trad.

Deze van zijn kant dacht, dat zij haar hand in de zijne liet rusten als een teeken van toenadering en zich vooroverbuigend, kuste hij haar vingers.

Het meisje schrikte terug.

Haar vrouwelijk instinct zei haar plotseling in welk gevaar zij zich thans bevond.

Haastig stond zij op en sprak:

,,Het is laat, Mr. Brown. Gij moet mij verontschuldigen, mijne zieke moeder, die thuis wacht, zou ongerust worden als ik te lang wegbleef. Ik moet nu gaan."

,,Zoo laat is het nog niet", antwoordde haar chef, ,,en uw moeder zal uitstekende verpleging hebben en alles wat zij verlangt, als ge een beetje vriendelijk tegen mij wilt zijn."

Miss Walton keek den chef met groote oogen aan, die opstond en haar wederom naderde om opnieuw haar hand te vatten.

Maar zij stiet hem terug.

,,Laat mij! Ik moet gaan!"

,,Niet zoo gauw, kleintje! Je kunt nog een uurtje met mij babbelen, dan ben je nog vroeg genoeg thuis."

Hij wilde haar omvatten, maar zij week terzijde.

,,Laat mij gaan, of ik roep om hulp!"

,,O ho, je bent een kleine kat, maar je roepen zou tevergeefsch zijn, want wij zijn alleen in het gebouw".

Miss Walton keek angstig om zich heen om een uitweg te ontdekken.

Daar zag zij door een der vensters een slank gebouwden jongen man staan, die van een krantenjongen het avondblad kocht.

In een oogwenk was het meisje naar het venster gesneld en had dit geopend.

,,Help mij alstublieft! Men beleedigt mij!"

Verbaasd draaide de man zich om.

Het meisje keek een oogenblik in een paar groote, zwarte oogen en zag een donker, door de zon gebruind gelaat.

De vreemdeling boog.

,,Ik kom onmiddellijk!"

Miss Walton haalde verruimd adem.

Met een van woede verwrongen gelaat stond Brown midden in de kamer en riep met gebalde vuisten:

,,Zottin! Dat zal ik je betaald zetten!"

Maar in hetzelfde oogenblik ook trad de vreemdeling binnen.

,,Wat wilt ge in mijn bureau? Dadelijk eruit of ik roep een politieagent!" schreeuwde de koopman.

Zonder hem met een antwoord te verwaardigen, wendde zich de vreemdeling tot Miss Walton.

,,Waarmee kan ik u van dienst zijn? Ik hoorde, dat men het u lastig maakt."

,,Breng mij uit dit huis! Die man daar beleedigt mij!"

De vreemdeling begreep terstond, wat gebeurd was. Hij sprak op minachtenden toon tot hem:

,,Ellendeling!"

,,Ga heen!" herhaalde de aangesprokene.

De vreemdeling keerde zich om en sprak tot Miss Walton:

,,Volg mij alstublieft!"

Het jonge meisje knikte hem dankbaar toe en verliet met hem het vertrek.

,,Ge zijt ontslagen!" riep de chef haar na.

Haar redder glimlachte en bracht Miss Walton haar buiten, waar zij met eenige woorden van dank afscheid van hem wilde nemen.

,,Het kan misschien van eenig nut zijn, als ik uw adres wist", vroeg de jonge man.

Miss Walton gaf hem oogenblikkelijk haar visitekaartje.

Toen boog hij tot afscheid.

Het jonge meisje haastte zich huiswaarts en zag dus niet, dat de vreemdeling in het bureau terugkeerde en de buitendeur achter zich sloot.

Secondenlang luisterde de indringer.

Toen haalde hij een zwart masker uit den zak te voorschijn en sloop door de verschillende lokalen naar Brown's werkkamer.

Deze wilde juist vertrekken.

Hij had het heele voorval reeds vergeten en floot zachtjes een melodie uit ,,Die lustige Witwe."

Plotseling bleef hij als verlamd staan, want vlak voor hem stond eensklaps een gemaskerd persoon, die hem den loop van een revolver voorhield.

,,Ik wil graag kennis met u maken," sprak een dreigende stem.

De koopman kon geen woord uiten.

Share on: WhatsApp @Hash Facebook Tweet