Read Ebook: Lord Lister No. 0012: Verzonken schatten by Blankensee Theo Von Matull Kurt

Font size: 10 px 15 px 20 px 25 px 30 px 35 px

Background color: BlackWhiteGrayLight GrayDark GrayDim Gray

Text color: BlackWhiteGrayLight GrayDark GrayDim Gray

Apply/Save settings

Ebook has 676 lines and 14170 words, and 14 pages

,,Miss Lucie Watkins moet gewaarschuwd worden, Charly, maar de Bank moet zich zelve maar helpen. Voor het meisje is het natuurlijk van het grootste belang, het testament en het geld in haar bezit te krijgen. Hm, wij zullen miss Watkins in Londen opzoeken!"

,,Toch nu niet?"

Lister lachte.

,,Neen, maar toch gauw! De tijd dringt. De ,,Tasmania" is in April vergaan. Sinds dien tijd is de verzegelde flesch onderweg. Dat is niet vreemd, want er gaan soms maanden voorbij, voordat zoo'n in zee geworpen flesch gevonden wordt.

,,'t Is nu begin Juli en sindsdien kan er dus heel wat gebeurd zijn, dat het noodig maakt, dat miss Watkins dit briefje ontvangt. Mijn bruid en haar moeder blijven nog wat in Oostende en wij kunnen dus in dien tijd uitstekend een uitstapje naar Londen maken.

,,Ik verlang bovendien alweer naar mijn vriend Baxter."

,,Maar Edward, laat Scotland Yard en al zijn lieden toch met rust!"

,,Ik zal ze met rust laten! Voorloopig stel ik er nog maar alleen belang in om miss Watkins te leeren kennen. Het komt mij voor, dat deze dame onze hulp noodig heeft!"

Met deze woorden stonden de beide vrienden op en begaven zich naar het drukke strandgewoel.

TWEEDE HOOFDSTUK.

OP ZOEK.

Lord Lister was met Charly Brand naar Londen gereisd om miss Lucie Watkins op te zoeken.

Zij hadden hun intrek genomen in een onaanzienlijk hotel, waar zij doorgingen voor kooplieden, die in Londen zaken kwamen doen.

Wij vinden het tweetal terug op weg naar Shooters Hill road, waar, zooals op het adres van den gevonden brief stond, miss Watkins moest wonen.

De heeren zagen er thans uit als provincialen.

Aan het einde der straat zagen zij een vriendelijk, klein huisje, met zorgvuldig onderhouden tuin.

Hier moest de gezochte wonen.

Lord Lister schelde verscheiden keeren, voordat zich schuifelende voetstappen deden hooren en de deur geopend werd door iemand met scherp besneden gelaat, omgeven door een grauwen, woesten baardgroei.

,,Wat verlangen de heeren?" vroeg de man.

,,Wij wenschen miss Watkins te spreken!" antwoordde lord Lister.

De man scheen verrast.

,,Kent ge miss Watkins?" vroeg hij.

,,Dat niet! Maar wij moeten haar spreken, want wij hebben belangrijke mededeelingen voor haar."

,,Hm, belangrijke mededeelingen?"

,,Ja, h??l belangrijk!"

,,Zoo! En de heeren zoeken miss Watkins hier? Die dame woont niet hier! Ik bewoon alleen het huis met mijn familie, maar ik weet, dat zij hier heeft gewoond, want ik heb het huis van haar familie gekocht, die het van een oom erfde!"

,,Is die oom verdronken bij den ondergang van de ,,Tasmania"?"

,,Ja, juist. Hij is verdronken met de ,,Tasmania", op reis van Sidney naar Plymouth. Er waren goudstaven aan boord ter waarde van twee millioen pond! Een mooi sommetje, heeren! Hier woonde meneer Fox, toen hij vier jaar geleden naar Sidney ging voor de Engelsche Bank. Ik heb Fox nog goed gekend. Hij was een beste, brave kerel. Ik heb zaken met hem gedaan!"

,,Met u, David Simonson?"

De gevraagde keek verbaasd op.

,,Kent u mij?"

,,Op die vraag kan ik u hier niet antwoorden. Hebt ge een kamertje, waar wij ongestoord wat kunnen praten? Laat ons daar dan heengaan!"

De man sloot de deur en mompelde nog steeds:

,,Hoe kent hij mij?--Wie is hij?--Ik ken hem niet!--Heelemaal niet!"

Op de eerste verdieping liet Simonson de heeren in een gezellige kamer.

,,Mag ik nu vragen, hoe meneer mij kent?" vroeg hij brandend nieuwsgierig.

,,Doodeenvoudig, Simonson. Ge hebt vroeger dikwijls rijken jongelieden geld geleend tegen een aardig procentje. En ge hebt ons altijd heel fatsoenlijk behandeld, Simonson, dat moet ik zeggen!"

De man hoorde deze woorden met een grijns van genoegen.

,,Ik zie wel", sprak hij, ,,dat meneer mij heel goed kent, heel goed! Maar meneer schijnt niet te weten, dat ik mijn praktijken niet meer uitoefen. Ik heb toen het huis gekocht van meneer Fox, den neef van den verdronken Fox!"

,,Maar vertel nu eens, Simonson, hoe staat het met die miss Watkins? Je weet zeker wel meer van die dame?"

,,Zij was de dochter van een halfzuster van den verdronken Fox en woonde met haar jongeren broer, Tommy genaamd, een knaap van tien jaren. Haar moeder stierf vijf jaar geleden, haar vader voor negen jaren. Meneer Fox uit Sidney steunde zijn stiefzuster en later haar kinderen regelmatig. Hij heeft hen ook nog eens bezocht drie jaar geleden. Toen heb ik hem leeren kennen en nog wat zaakjes met hem gedaan. Hij bracht allerlei snuisterijen mee uit Australi?, die hier goed betaald worden. 't Is jammer, dat meneer Fox niet meer leeft. Hij was een beste, brave man. Heel anders dan zijn neef, Fox Junior."

,,Wat is daar dan mee, Simonson? Vertel dat eens!"

,,Kan meneer zwijgen?"

,,Als het graf. Zoo waar als ik lord Lister heet!"

,,Groote, almachtige vader, gij-- --zijt gij-- --gij-- --?"

Zijn stem verstierf, alsof hij een spook zag.

,,Wel ja, ik ben lord Lister", sprake deze dood kalm, ,,dezelfde, dien gij indertijd heel wat keeren uit de geldverlegenheid hebt geholpen."

,,Maar-- --vergeef mij-- --'t is voor mij een groote eer-- --om u-- --den grooten lord-- --bij mij te zien-- --maar lord Lister-- --is toch-- --is toch ook-- --ik heb het gelezen-- --gelezen-- --is toch ook-- --Raffles."

,,Juist", antwoordde de gevraagde, ,,en alleen bedriegers en gauwdieven hebben Raffles te vreezen. Voor jou, Simonson, blijf ik lord Lister. Vertel mij dus, wat ge van Fox Junior en van miss Watkins weet!"

Deze vertelde nu:

,,Op de eerste verdieping woonde mr. Fox Junior. Ik weet niet, waarvan hij leefde. Hij stond met zijn oom niet op al te goeden voet en deze hield niet veel van zijn neef. Desondanks liet hij hem toch in zijn huis wonen.

Share on: WhatsApp @Hash Facebook Tweet