Read Ebook: Saltego trans jarmiloj by Forge Jean

Font size: 10 px 15 px 20 px 25 px 30 px 35 px

Background color: BlackWhiteGrayLight GrayDark GrayDim Gray

Text color: BlackWhiteGrayLight GrayDark GrayDim Gray

Apply/Save settings

Ebook has 1592 lines and 45992 words, and 32 pages

?irka? mi kantegas la orkano potencan melodion...

Elteri?as dan?era?o. Subite. Proksimi?as rapidege.

Sed mi ne vidas la vojan kurbon, kiu nun minace kuregas kontra? min!...

?EFA PARTO

Subite mi scias, ke mi dormis. Iu vekis min ... a? io.

A?skultu! En la ejon, en kiu mi ku?as, fluadas mu?anta maro da muzikaj ondoj. Tonoj fluas tra la ?ambro. Anta? miaj spiritaj okuloj ili formi?as je lumaj ?vebantaj an?eloj. Kaj la an?eloj ?utas sur min florojn, kiuj disvastigas svenigan bonodoron. Mi trinkas tiun odoron, kiu meti?as dol?e sur miajn tempiojn...

La muziko plila?ti?as. ?i venas de ie, el iu loko de la ejo. Mi a?skultas kun muta piemo. Virina vo?o kantas en alta soprano. ?i kantas en lingvo nekonata. Poste respondas tenoro. Denove eksonas la muziko. Malla?te ?i ?vebas la?longe sur la planko, supren al mi kaj blovetas super mian korpon dol?an senforton. ?ajnas, ke ?i penetras en mian korpon, ke ?i fluas de la plandoj supren tra miaj membroj kvaza? ia saniga ondofluo...

Nur en mia kapo ?ajnas regi ?aoso. Malanta? mia frunto la pensoj kazei?is je granda malorda bulo. Kaj strange, ke tiu bulo ?ajnas esti plumba; ?ar ?i pezas tiom en mia kranio, ke mia kapo kvaza? volas forkuri. A? ?u mi ne havas sub ?i kusenon? Ha, mi sentas, ke mia kapo pli kaj pli disi?as de mia kolo...

Pordo malfermi?as ie. Furioza vira vo?o krias:

,,Kaptu vin diablo! ?esigu vian muzika?on! Mi devas supre labori!"

La vo?o ruli?as tondre tra la ?ambro. Sed virino respondas kun indignego:

,,Ho, vi estas malbonulo! Vi ne volas a?skulti la belan London-an operon!..."

,,Pri via London-a opero mi mokfajfas! ?i estas ludata hodia? jam dekduan fojon. Mi for?iregos al vi la antenojn de la tegmento a? enkarcerigos vin ie kaj radiofonigos en viajn orelojn dum dekdu horoj la ,Relativecan teorion de Einstein', ?u vi komprenas?!"

La muziko ?esas. Pordo krakas. ?ema krio el virina bu?o. Pa?oj.

,,Kio okazis?" demandas kviete alia virina vo?o. ,,Mi devas peti, ke oni ne faru tian bruon. Vi bone scias, ke apude dormas malsanulo..."

,,Sed ?u mi toleru tian arogantecon?" respondas akrasone la alia vo?o. ,,La profesoro estas homo netolerebla. Li e? ne volas permesi, ke mi a?skultu mian London-an operon..."

,,Pst! Pli malla?te, kara Snob, prefere ni forlasu la ?ambron..."

Silento...

Nenio movi?as. Nur malproksime, ekstere, ie sur korto krias koko...

La aero mu?as en miaj oreloj en monotona ritmo ... en ?i tiun mu?adon miksi?as la dormema malla?ta tik-tako de horlo?o, kiu ?ajnas trovi?i apude ... tik-tak-tik-tak ... kun freneziga reguleco...

Mi sentas, ke mi mallevi?as. Ke mi faladas pli kaj pli profunden post ?iu tik-tak de la horlo?o. Kun mi ?io kunfalas. En senfundan profundon, en nemezureblan mallumegan abismon malsupren... Vane mi provas haltigi la faladon...

Mallumo kaj silento ?irka?e...

Krepuskas en la ?ambro. Mi ne scias, ?u komencas tagi?i a? vesperi?i.

?u mi dormis ?us? Ver?ajne. Kompreneble mi dormis kaj havis diversajn son?ojn. Ah, kiel bone mi memoras la eksterordinaran muzikon, la strangan interparolon de iuj personoj ... kuriozaj, vere kuriozaj tiaj son?oj...

Estas jam tempo por levi?i. Mi devas nepre paroli. Kial mi estas tiel laca kaj malforta? Eh, sensenca?o. Per unu salto elliti?i, hop, kiel mi kutimas ... nu? Mi levas min kaj volas apogi min per la maldekstra brako. Sed akra doloro tuj paralizas ?in kaj mi refalas senforte en la kusenojn.

Mi a?das malla?tajn proksimi?antajn pa?ojn. Kapo de juna fra?lino klini?as super mi. Paro de brunaj mirindaj okuloj fiksi?as en la miajn. ?iaj lipoj flustras:

,,?u vi deziras ion, sinjoro?"

,,Ne, ne," mi respondas duonkonscie kaj estas konvinkita, ke mi jam falis en novan son?on. ,,Sed kie mi estas? Kio okazis?..."

,,Trankvili?u! Vi estas ?e bonaj homoj. Nenio okazos al vi," ?i respondas.

,,Sed diru, ?u mi son?as nun?"

,,Vi ne son?as," ?i respondas milde.

?ia respondo konfuzas min. Kaj mi demandas tre distrite:

,,?u mi estas malsana?"

,,Trankvili?u, vi resani?os. Vi devas dormi. Vi ne devas eksciti?i. Nenion timu..."

,,Mi estas malsana," mi ripetas malrapide kaj sentas grandan kompaton pri mi mem. ,,Tre malsana kaj malforta. Kaj vi flegas min..."

?ia gracia mano karesas mian varmegan frunton.

,,Dormu, mia kara!" diras la knabino malla?te kaj ?iaj brunaj okuloj ekbrilas kiel du mirindaj steloj.

Sub ?ia karesa ektu?o, kiu meti?as sur mian frunton kiel malvarmetiga balzamo, miaj pensoj disflugas en la spaco. La krepusko pli dense vualas miajn palpebrojn. La nigrohara kapo de la fra?lino malproksimi?as kaj malklari?as pli kaj pli. Kaj el longa distanco atingas miajn orelojn la monotone sonantaj vortoj:

,,Dormu, mia kara! Dormu!..."

Teleroj bruas. Tran?iloj kaj forketoj tintas. Man?as pluraj personoj. Apude, kiel ?ajnas.

?u nun estas tag- a? vesperman?o? Kion man?as la homoj? Kiu sidas ?e la tablo? Kial oni ne donas al mi man?on?

Dum momento ?io silentas. Iu ?macas. Post tio diras vo?o kun ma?antaj interrompoj: ,,Mi ne kredis, ke li transvivos. La hodia?a homa organismo ne estas plu la sama kiel en pli fruaj tempoj. Ni prenu kiel ekzemplon antikvan romanon! Jen, kia belega korpokonstruo, kia muskolaro! Reiru ni plu ?is la prahomo, pli kaj pli fortikaj kaj potencaj fari?as la figuroj --"

,,Kiujn ni metus teren hodia? per peceto da plumbo..."

,,Estas malprogreso de l' kulturo, ke tiel fari?is, mia kara Froma?i. ?i tiun malprogreson mi ne forgesos inde skur?i en mia verko ,De praulo ?is radiohomo'. Kio estas kulturo?"

,,Tekniko," diras Froma?i.

,,Sensenca?o!" ekkrias la alia kaj nervoze tintegas sur sia telero.

,,Mi petas, trankvili?u, sinjoro profesoro!" kvietigas vo?o de virino. ,,Ni ne volas veki lin. La kompatindulo dormas. Li devas ku?i tute trankvile. Maria, ?u vi renovigis lian kompreson?..."

,,Li evidente havas fortikajn ostojn," parolas la profesoro ?macante. ,,Anka? al lia veturilo okazis nenio, escepte du pne?matikoj, kiuj krevis. La barilon li -- por tiel diri -- distran?is..."

,,O jes!" flutas malgaje vo?o al mi konata. ,,Kaj la belan jasmenan la?bon li veturdetruis..."

?iuj ekridas.

,,Sed kara Snob," diras la kvieta virina vo?o. ,,Konfesu mem, kiel povus loki?i a?tomobilo en ?i tiu la?bo?"

Share on: WhatsApp @Hash Facebook Tweet