Read Ebook: Lord Lister No. 0016: Bij de Parijsche Apachen by Blankensee Theo Von Hageman Felix Leonard Felix Matull Kurt

Font size: 10 px 15 px 20 px 25 px 30 px 35 px

Background color: BlackWhiteGrayLight GrayDark GrayDim Gray

Text color: BlackWhiteGrayLight GrayDark GrayDim Gray

Apply/Save settings

Ebook has 244 lines and 21129 words, and 5 pages

Editor: Henry Morley

DIALOGUES OF THE DEAD.

BY LORD LYTTELTON.

INTRODUCTION.

George, Lord Lyttelton, was born in 1709, at Hagley, in Worcestershire. He was educated at Eton and at Christchurch, Oxford, entered Parliament, became a Lord of the Treasury and Chancellor of the Exchequer. In 1757 he withdrew from politics, was raised to the peerage, and spent the last eighteen years of his life in lettered ease. In 1760 Lord Lyttelton first published these "Dialogues of the Dead," which were revised for a fourth edition in 1765, and in 1767 he published in four volumes a "History of the Life of King Henry the Second and of the Age in which he Lived," a work upon which he had been busy for thirty years. He began it not long after he had published, at the age of twenty-six, his "Letters from a Persian in England to his Friend at Ispahan." If we go farther back we find George Lyttelton, aged twenty-three, beginning his life in literature as a poet, with four eclogues on "The Progress of Love."

To the last Lord Lyttelton was poet enough to feel true fellowship with poets of his day. He loved good literature, and his own works show that he knew it. He counted Henry Fielding among his friends; he was a friend and helper to James Thomson, the author of "The Seasons;" and when acting as secretary to the king's son, Frederick, Prince of Wales , his friendship brought Thomson and Mallet together in work on a masque for the Prince and Princess, which included the song of "Rule Britannia."

"Not one immoral, one corrupted thought, One line which, dying, he could wish to blot."

H. M.

DIALOGUES OF THE DEAD.

LORD FALKLAND--MR. HAMPDEN.

LOUIS LE GRAND--PETER THE GREAT.

PLATO--FENELON.

MR. ADDISON--DR. SWIFT.

Hail, divine Hermes! A question of precedence in the class of wit and humour, over which you preside, having arisen between me and my countryman, Dr. Swift, we beg leave--

ULYSSES--CIRCE.--IN CIRCE'S ISLAND.

MERCURY--AN ENGLISH DUELLIST--A NORTH AMERICAN SAVAGE.

PLINY THE ELDER--PLINY THE YOUNGER.

FERNANDO CORTEZ--WILLIAM PENN.

MARCUS PORTIUS CATO--MESSALLA CORVINUS.

CHRISTINA, Queen Of Sweden--Chancellor OXENSTIERN.

Een vragende blik van den rechter van instructie trof den Engelschen detective, wien de verklaringen van Raffles hoogst onaangenaam waren.

,,Mr. Baxter, gelooft gij ook, dat deze Margot la Brune en de vrouw, van gisteravond een en dezelfde persoon waren?"

,,Ja," antwoordde Baxter eenvoudig.

Maar reeds nam Raffles weer het woord.

Het was, alsof alle rollen omgekeerd waren, alsof de gevangene het onderzoek leidde, de gevangene, naar wien de beambten vol eerbied luisterden.

,,Het gaat nu niet meer om Margot", sprak Raffles. ,,want zij is dood en met haar heeft de justitie niet meer te maken. Laat echter onmiddellijk den waard uit ,,De Wakende Engel" gevangen nemen. Ik geloof, dat de man Pistolet heet en als de schurk niet medeplichtige in deze misdaad is, dan was hem in elk geval bekend, dat deze zou worden gepleegd. Ik zal u dat dan dadelijk bewijzen.

,,Tracht verder twee kerels te pakken te krijgen, die bij Margot behoorden en waarvan de een Letourneur en de andere Crachat werd genoemd."

,,Ja, maar ik kan toch maar niet, omdat gij het verlangt..." viel Bastien hem op on vasten toon in de rede.

Raffles liet hem niet uitspreken.

,,Jawel, dat kunt gij, laat de kerels gevangen nemen en ondervraag ze dadelijk."

Nu wendde Baxter zich tot Bastien:

,,Het verhaal van den gevangene komt mij zeer logisch voor, collega, ik zou u raden, de genoemde personen te laten gevangen nemen en ze hier met dezen man te confronteeren."

,,Hebt gij de namen onthouden?" vroeg Bastien aan den commissaris.

De beambte knikte.

,,Ik heb ze genoteerd," en hij liet zijn zakboekje zien, waarin hij eenige aanteekeningen had gemaakt, terwijl Raffles sprak.

,,Tracht dan dadelijk de drie personen in hechtenis te nemen, voorzie u van zooveel hulp als gij noodig oordeelt en breng ze alle drie hier in mijn kabinet."

De commissaris van politie maakte een buiging en ging heen.

In de kamer van den rechter van instructie heerschte eenige oogenblikken een ademlooze stilte, daarop sprak Bastien tot Raffles:

,,Mylord, door dit bloedige intermezzo treedt uw zaak voorloopig op den achtergrond en zal ik eerst morgen een verhoor kunnen afnemen."

Met een beleefden glimlach voor Bastien buigende, antwoordde de groote onbekende:

,,Ik denk niet, Edelachtbare, dat ik mij morgen nog; tot uw beschikking stel."

,,Wat beteekent dat?"

De rechter keek hem vol verbazing aan en ook Baxter, was in angstige spanning opgesprongen.

Maar rustig glimlachend vervolgde Raffles:

,,Ik laat het geheel aan u zelf over, heeren, om mijn woorden uit te leggen, zooals het u het beste voorkomt!"

,,Probeer niet te ontkomen," sprak Bastien nu op barschen toon, ,,ik zal ervoor zorgen, dat gij voortdurend onder bewaking blijft."

,,Ik dank u voor uw vriendelijke waarschuwing," antwoordde Raffles, ,,maar als gij inlichtingen van mij wenscht omtrent de moordzaak in de Rue Bayen, dan verzoek ik u, die nu te vragen."

,,Als de beschuldigden hier gebracht worden, zal ik ze met u confronteeren, tot zoolang zult gij geduld moeten hebben."

Bastien belde en de twee wachten traden binnen.

,,Brengt den gevangene in de kamer hiernaast," beval hij hun. ,,Gij blijft bij hem in de kamer en houdt hem voortdurend in het oog. Gij zijt met uw eigen persoon verantwoordelijk voor hem."

De beide agenten namen Raffles in hun midden en gingen met hem in het andere vertrek, waar de gevangene op de bank plaats nam.

Share on: WhatsApp @Hash Facebook Tweet