Read Ebook: Lord Lister No. 0301: Het einde van een schrikbewind by Blankensee Theo Von Hageman Felix Leonard Felix Matull Kurt

Font size: 10 px 15 px 20 px 25 px 30 px 35 px

Background color: BlackWhiteGrayLight GrayDark GrayDim Gray

Text color: BlackWhiteGrayLight GrayDark GrayDim Gray

Apply/Save settings

Ebook has 830 lines and 22745 words, and 17 pages

--Wel, het is nu wel glashelder dat de Moloch je doorzien heeft, en je ontvluchting uit zijn huis aan de grens van de stad zal het laatste restje van twijfel bij hem wegnemen! Als je werkelijk de Hollandsche staalhandelaar was geweest, dan zou het je niet moeilijk zijn gevallen, binnen vier-en-twintig uur je identiteit te bewijzen! En dan is er nog iets!

--Laat hooren!

--Je bent in de val geloopen, die de Moloch voor je had opgezet, doordat je gevolg hebt gegeven aan een gefingeerd schrijven van miss Cissy, die al eens in persoonlijke aanraking met Raffles is geweest! Zij schreef je een briefje, om je bij haar te ontbieden, daar ze je hulp noodig heette te hebben, en je bent op weg naar het huis van haren vader door de bandieten overvallen, bewusteloos geslagen en weggevoerd!

--Zeker! Wat zou dat alles?

--Wat dat zou? riep Charly uit. Toen ik een uur later nog niets van je vernam, en in doodelijke ongerustheid in onze hotelkamer op je terugkomst wachtte, daar je niet op het afgesproken uur had getelefoneerd, dat je goed en wel in het huis van den staalkoning zat, heb ik het jonge meisje opgebeld, en toen kwam de waarheid aan het licht, zij had je in het geheel niet geschreven! Het briefpapier moet haar zijn ontstolen en een bekwaam falsaris had haar handschrift nagebootst! Evenmin had zij je later een telefonische bevestiging van haar schrijven gegeven, de bandieten hadden je vraag opgevangen door den draad af te tappen!

--En welke beteekenis heeft dit alles nu volgens jou?

--Dat zul je hooren! Cissy Vandyke moet nu immers begrijpen, dat de man, dien zij om hulp heette te hebben verzocht, en Willem van den Heuvel een en dezelfde persoon zijn, anders had de truc van de bandieten geen doel! Die moeten geweten hebben, dat het jonge meisje met Raffles in verbinding had gestaan, en dat deze haar reeds menigmaal bij had gestaan! Begrijp je mij nu?

--Ik begrijp je, maar ik kan je vrees niet deelen! antwoordde Raffles kalm. En al kon ik dat wel, ik moet mijn rol van Willem van den Heuvel nog eenigen tijd blijven spelen, ook al zou er gevaar aan verbonden zijn!

--En waarom, als ik vragen mag?

--Omdat het de eenige wijze is, de bandieten op mijn spoor te houden!

--Maar voor den duivel ben je daar dan zoo op gesteld? vroeg Charly opgewonden.

--Dat niet bepaald, antwoordde Raffles glimlachend, maar ik zie geen ander middel, om den Moloch te ontmaskeren! Hij zal nu alles in het werk stellen, om zich van mij te ontdoen, en daartoe is het noodig, dat hij zich persoonlijk met de zaak bemoeit. Vroeg of laat, moet ik dus weder met hem in contact komen, en dan zal de slimste de sterkste overwinnen!

--Maar je stelt je op die wijze aan het vreeselijkste gevaar bloot! riep Charly uit.

--Ik erken, dat mijn weg niet over rozen zal gaan, hernam Raffles. Maar het moet! Ik wil en zal dien ellendeling, die in den korten tijd van zijn misdadige loopbaan reeds tientallen menschen heeft vermoord of doen vermoorden, alleen om hen te berooven, overwinnen, evenals ik thans dr. Fox overwonnen heb!

--Ja, de chef van het Genootschap van den Gouden Sleutel zit thans opnieuw achter slot en grendel, maar vergeet niet, dat dit hier te New-York reeds eenmaal het geval is geweest en dat de bende er toch in geslaagd is, hem met waarlijk duivelsche list te doen ontsnappen.

--Ik hoop, dat men hem ditmaal beter zal bewaken! zeide Raffles kortaf.

--En je wilt dus weder naar het Washington Hotel terugkeeren?

--Ja!

--Maar het geheele geval van je ontvoering zal heden reeds in geuren en kleuren in alle bladen staan! hield Charly aan.

--Ga jij het dan aan de redacties vertellen? vroeg Raffles spottend.

--Dat is dwaasheid--maar het zal wel op een andere wijze bekend worden.

--Als je mij dan maar eens wil zeggen, op welke manier! hernam Raffles, een weinig ongeduldig. De bandieten zelven, en de chauffeur van de auto incluis, die natuurlijk in het complot is geweest, zullen er zeker niet over spreken.

--Maar de portier van het hotel, die de auto besteld heeft.

--Welnu? Weet die man dan, wat er een kwartier rijdens verder met mij gebeurd is?

--Dat niet...... zeide Charly aarzelend, maar miss Cissy Vandyke......

--Die zal zeker niets zeggen, zeide Raffles op vasten toon. Neen, daarvoor is het meisje te edel. Ik weet niet, wat zij vermoedt, wat zij denkt, maar ik ben vast overtuigd, dat zij mij tot geen prijs in het verderf zou willen storten. Vergeet niet, dat ik haar en haar vader het leven heb gered. En als je zelf je mond niet hebt voorbij gepraat, dan is er niemand die kan weten, wat er in den afgeloopen nacht met Willem van den Heuvel is geschied.

--Je hebt misschien gelijk! mompelde Charly. Maar toch blijf ik het gevaarlijk noemen.

--Zooveel te beter! zeide Raffles droogjes. Zonder gevaar zou het leven voor mij geen waarde hebben.

--Nu, dan kun je nu tevreden zijn! riep Charly half boos, half lachend uit. Er is gevaar in overvloed.

Henderson had gedurende dit geheele gesprek geen woord gesproken en had zijn meester onophoudelijk aangezien.

Nu zeide hij met trillende stem:

--Neem mij niet kwalijk, Mylord, maar als het gevaar werkelijk groot is, dan zou ik u willen verzoeken, u te mogen vergezellen, en niet meer hier te worden gelaten.

--Ik waardeer je goede bedoeling, Henderson, zeide Raffles op zachten toon, maar het is voor alles beter, dat je voorloopig hier blijft. Je kunt ons beiden, van groot nut zijn, geloof me.

--Zooals Mylord beveelt, zeide de reus eenvoudig.

Voor hem was van dit oogenblik af de zaak afgedaan!

EEN POLITIEVERSLAG.

Denzelfden morgen trok Raffles weder naar het Washington Hotel, alsof er niets was gebeurd.

Hij wist maar al te goed, dat er onder het personeel minstens eenige spionnen van de Bende van het Kwade Oog waren, maar hij nam zich voor, een oogje in het zeil te houden, en zich niet bloot te geven.

De strijd tegen den Moloch, den aanvoerder van de vreeselijke misdadigersbende was thans opnieuw ontbrand, en Raffles had een duren eed gezworen, dat hij hem tot het bittere einde zou voortzetten.

In Londen had hij het weten op te nemen tegen het Genootschap van den Gouden Sleutel--en niet zonder succes--hier zou hij de Bende van het Kwade Oog uitroeien, al zou het hem het leven kosten.

Met deze voornemens bezield, betrok Raffles zijn kamer weder.

De portier keek wel eenigszins verbaasd, dat hij den Hollandschen staalhandelaar op zulk een uur zag terugkomen, terwijl hij wist, dat hij den nacht niet in het hotel had doorgebracht, maar de zaak liet hem verder onverschillig.

Ten koste van een groote fooi had Raffles verkregen, dat Busto, de terri?r, steeds bij hem moest zijn.

Hij had begrepen, dat de bende er alles op zou zetten, den hond, nu hij eenmaal lucht had gekregen van den Moloch, uit den weg te ruimen.

En Busto was juist het eenige, die hem weder op het spoor zou kunnen brengen.

De beide vrienden bewoonden te zamen drie kamers, waarvan twee slaapkamers en ??n, die als werkvertrek was ingericht.

Zij liepen alle ineen en kwamen bovendien ieder met een deur op de breede gang uit.

Zij waren nog niet lang op hun kamers terug of de middag?dities van de groote bladen werden afgeroepen.

Charly haastte zich naar buiten, teneinde snel een blad te gaan koopen.

Met een nummer van de ,,New-York World" keerde hij terug.

Hij vouwde het blad haastig open, en doorliep vlug den inhoud, terwijl Raffles hem met de oogen volgde.

Share on: WhatsApp @Hash Facebook Tweet