Read Ebook: La ventego de Shakespeare by Shakespeare William Motteau Achille Translator

Font size: 10 px 15 px 20 px 25 px 30 px 35 px

Background color: BlackWhiteGrayLight GrayDark GrayDim Gray

Text color: BlackWhiteGrayLight GrayDark GrayDim Gray

Apply/Save settings

Ebook has 1387 lines and 31051 words, and 28 pages

SUBESTRO.

Nu, do, laboru vi mem!

ANTONIO.

Pendu, malbona hundo; pendu, filo de malvirtulino, insultema bruegulo! Ni ne tiel kiel vi timas droni.

GONZALO.

Ho! lin mi asekuras kontra? la dronado, kvankam la ?ipo ne estus pli fortika ol nuksa ?elo.

SUBESTRO.

Direktu la ?ipon! Du gradojn plie, al la maro . . . haltu!

MARISTOJ.

?io estas perdita! ni pre?u! ni pre?u! ?io perdita!

SUBESTRO.

?u niaj bu?oj malvarmi?os? Kion?

GONZALO.

La re?o kaj la princoj ?iuj pre?as: Samstate ni kun ili pre?i devas.

SEBASTIANO.

Mi perdas paciencon.

ANTONIO.

Ni pereos Per la maldiligento de drinkuloj-- Lar?fa?ka bruegulo, mi tre volus Vin vidi droni en dek maralfluoj!

GONZALO.

Pendonta, tamen, li post ?io restos, Ja, kvankam plendos ?iu guto akva, Kaj lar?e malfermi?os por lin gluti . . . ?iel' kompatu! nun fendi?as ?ipo! Adia? do, edzino kaj infanoj! Ho ve, adia?, frato! ?i fendi?as!

ANTONIO.

Ni ?iuj nun fundiru kun la re?o! .

SEBASTIANO.

Ni iru tuj al li adia? diri! .

GONZALO.

Nun, volonte, mi ?an?us mil mejlojn da marakvo nur por seka terpeco, longa erikejo, bruni?inta dornstipejo, io ajn! Estu do la superega Volo! sed mi preferus seke morti.

MIRANDO.

Karega patro, se per via povo La maro tiel brue sova?i?is, Ho, trankviligu ?in! Nun preska? ?ajnas ?iel' malbonodoran pe?on vomi, Se supraj ondoj ne estingos fajron . . . . . . Suferis mi kun la malfeli?uloj Videble kiuj dronis en la ?ipo! Kreitoj noblaj ili estis, eble, Kaj, jen! nun estas ?iuj disrompitaj . . . . . . ?emegoj ?is la mia kor' atingis! Se ia dio estus mi potenca, En teron volus mi trapu?i maron, Prefere ol engluti belan ?ipon ?ar?itan tute je animoj homaj! . . .

PROSPERO.

Ne plu miregu nun, kaj kvieti?u; Al via kompatema koro diru: Ne malbona?' okazis.

MIRANDO.

Ho ve, patro!

PROSPERO.

Nenio, ja, filino, ?us okazis Krom tio, kion mi efektivigis Por vi, filino mia, karulino! Vi kiu ido estas nescianta, ?ar, nek vi scias pri l'elveno mia, Nek konas min pli altan ol Prosperon, La mastron de malri?a tia loko, Kaj simplan patron vian.

MIRANDO.

Mi neniam Imagis plie.

PROSPERO.

Estas nun la tempo, Kaj vin mi devas plie tuj informi. --Forprenu la magian veston mian--

Magio, restu. Plu ne ploru, kara; Konsolu vin. Terura la vida?o De ?ippereo, kiun vi beda?ras, Okazis tiel, per magia povo, Ke iu, kiu estis en la ?ipo Nek mortis, nek e? haron tie perdis,-- --Kriegojn kvankam a?dis vi kaj vidis Fundiri ?ipon--Sidu, nun, Mirando, ?ar vi plimulte devas tuj scii?i.

MIRANDO.

Vi ofte jam al mi ekparoladis Pri mia la deven', sed ?iam haltis, Lasante min ankora? nekonantan.

PROSPERO.

Sed nun la ?usta horo fine venis, La nunminut' postulas ke vi a?du. Obeu, a?du. ?u vi ne memoras Epokon . . . aliloke ol ?i tie? . . . Memori vi ne povas, kompreneble, ?ar tiam vi ne estis e? trijara!

MIRANDO.

Sed iometon povas mi . . .

PROSPERO.

Share on: WhatsApp @Hash Facebook Tweet