Read Ebook: Lord Lister No. 0014: De verwisselde detective by Blankensee Theo Von Matull Kurt

Font size: 10 px 15 px 20 px 25 px 30 px 35 px

Background color: BlackWhiteGrayLight GrayDark GrayDim Gray

Text color: BlackWhiteGrayLight GrayDark GrayDim Gray

Apply/Save settings

Ebook has 950 lines and 18623 words, and 19 pages

,,Ik raad u aan, beste vriend, den jongeman dien ge gearresteerd hebt, dadelijk vrij te laten, als ge niet in groote onaangenaamheden wenscht te komen. Voorts groet ik u vriendelijk, chef, en ik geef u de verzekering, dat ge morgen de held van Londen zult zijn! Voor uw gewaardeerde hulp bij het nakomen van mijn belofte, dank ik u hartelijk.

,,JOHN C. RAFFLES."

Toen schreef hij een tweeden brief aan mr. Hopp:

,,Wilt ge u bij de Bank van Engeland ervan overtuigen, dat ik mijn belofte reeds grootendeels ben nagekomen? Ik dank u voor uw tegemoetkoming en hoop, dat wij elkaar spoedig zullen weerzien. Het geld, waarvan gij veel te veel bezit en dat ik, naar aanleiding van mijn belofte gehaald heb, zal ik matig gebruiken en daardoor een klein deel der schuld afdoen, die gij tegenover de armen op u hebt geladen.

,,JOHN C. RAFFLES."

Lord Lister liet een kruier komen, gaf hem beide brieven en keek op zijn horloge.

,,Tien minuten v??r vijf! De man heeft vijf minuten noodig om de brieven te bezorgen. Twee minuten later zit Baxter mij al achterna--ik heb dus nog drie minuten om mijn belofte heelemaal na te komen."

En lord Lister stak een sigaret aan, betaalde zijn koffie en slenterde langzaam naar het huis van Hopp. Drie minuten later overhandigde de bediende de beide brieven, die door den kruier gebracht waren.

Baxter en Hopp openden en lazen het schrijven terzelfder tijd.

En ook gelijktijdig lieten zij het papier vallen en keken elkander aan met onbeschrijflijke gezichten.

Toen strekte Hopp beide armen in de lucht als een drenkeling, terwijl zijn gelaat donkerrood getint werd.

,,Dat is uw schuld, inspecteur", brulde hij, en hij nam de telefoon. Als razend draaide hij de kruk.

,,De Bank van Engeland!--Spreek ik met de Bank? Hier Hopp en Co. Hebt ge de ch?ques?--Wat?--Hebt ge al uitbetaald? In naam van alle levende duivels--heb ik u soms opdracht gegeven?--Hoe komt ge er bij!--Wat?--Hebt ge zeven keer getelefoneerd?--Geen antwoord gekregen? Ach -- --"

Hopp gooide de microfoon op tafel, zoodat hij middendoor brak. En terzelfdertijd ging den fabrikant een licht op, zoo groot als een electrische booglamp.

,,Hij heeft de telefoon verkeerd opgehangen! De ch?ques heeft hij me ontstolen! En dat alles voor mijn oogen! Maar voor den duivel, waarvoor staat gij dan hier met vier detectives om mijn brandkast te bewaken! O, die Raffles! Heel Londen maakt hij gek!" schreeuwde Hopp uit.

Nu gooide Baxter het hoofd in den nek.

,,Wie de schuld heeft? Gij zelf, mr. Hopp! Hebt ge dien Raffles niet dadelijk de hand gegeven? Gij hebt ons al die ellende berokkend! Maar nu ook is het met hem gedaan--heeft zijn laatste uur geslagen. Hij heeft zich zelven in onze handen overgeleverd!"

Baxter vloog naar de deur, stiet ze open en riep uit:

,,Laat dien heer vrij!--Neem mij niet kwalijk, mijnheer de ingenieur! Een klein misverstand! Ge kunt Raffles danken! Overal, waar schurkerij gepleegd wordt, heeft Raffles de hand in het spel."

Toen wendde de inspecteur zich tot de detectives:

,,Volgt mij! Wij moeten het Palace-Hotel aan vier zijden omsingelen. En telefoneer ondertusschen naar Scotland-Yard, dat alle stations bezet worden. Hij zal en mag ons dit keer niet ontsnappen!"

,,Ik sluit mij bij u aan", zei Hopp, terwijl hij zich hoed, jas en stok liet brengen. ,,ik wil er bij zijn, als Raffles wordt ingerekend. En mijn zuurverdiend geld wil ik terug hebben!"

Onder groot lawaai trokken de politiemannen er op uit.

Na verloop van een minuut was geen sterveling meer te bekennen in het bureau van den fabrikant.

Het was twee minuten v??r vijven, toen dezelfde jongeman, die zich eerst als detective Mouris had voorgesteld en die Baxter in zoo groote ongelegenheid had gebracht, met een looper de hoofddeur van het huis opende en binnentrad.

Hij floot een wijsje uit ,,Het vroolijke weeuwtje" en naderde de groote brandkast. Voorzichtig liet hij de gordijnen voor de vensters vallen en begon nu het ijzeren gevaarte te openen.

,,Ha! Nieuwe constructie", fluisterde hij, ,,??k al goed!"

De groote fabrieksklok sloeg vijf uur.

Krakend vloog de deur der brandkast open. Meer dan vierduizend pond lagen, deels in goud, deels in papier, voor de oogen van Raffles.

,,Jammer!" mompelde hij, ,,ik had ook het dubbele kunnen gebruiken."

Hij telde het geld op tafel uit, sloot de kast en ging naar de andere kamer, waar hij de telefoon afhaakte.

,,Palace Hotel, alstublieft!--Spreek ik met Palace Hotel?--Is inspecteur Baxter daar?--Ja?--Och, mag ik hem even aan de telefoon?--Hallo, Baxter!--Hier, Raffles!--Doe verder geen moeite, beste kerel!--Ik ben verhinderd in het hotel terug te komen!--'t Spijt me wel!--Wat?--Waar ik nu ben?--Bij Hopp en Co.!--Zeg mr. Hopp, dat ik mijn belofte gehouden heb!--'t Is juist vijf uur!--Tot weerziens!"

Hij hing het apparaat, dat gebroken was, weer op en ging naar de werkkamer van den secretaris.

Tusschen een hoop paperassen, die in een aktentasch geborgen waren, vond hij daar al heel spoedig het schriftelijk ontslag van Frans Werner.

Hij ging voor de schrijftafel zitten en schreef den bejaarden werkman een brief, waarin werd meegedeeld, dat het ontslag was ingetrokken.

,,Voor uw langdurigen, trouwen diensttijd in mijn fabriek", stond er, ,,stuur ik u hierbij een som van honderd pond, die ge naar eigen goedvinden moogt aanwenden. Over vier dagen kunt ge weer in dienst komen.

,,HOPP & Co."

Raffles nam het stempel, drukte het af onder de onderteekening, verzegelde den brief en verliet het bureau om dit schrijven op de bus te gooien.

Toen begaf hij zich naar zijn woning.

TWEEDE HOOFDSTUK.

IN DE SPEELCLUB.

Raffles stond in zijn elegant gemeubeld salon en opende eenige brieven, waarvan het adres luidde: Aan graaf Selfar.

,,Is 't niet gevaarlijk, dat je overal als je adres graaf Selfar opgeeft?" vroeg Charly Brand.

,,Waarom? Als er een gevaar dreigt, beste Charly, veranderen we doodgewoon van woning."

,,Volkomen waar. Maar als je nu eens geen tijd genoeg hebt om op tijd het huis te verlaten--als men je hier zou arresteeren--"

,,Waartoe al die zorgen? Als ik mij verborg, zou het al heel gauw met mij gedaan zijn. Juist het feit, dat iedereen mijn huis kan vinden, maakt mij onvindbaar. Je weet, dat de politie altijd over het hoofd ziet, wat het meest voor de hand ligt!"

Hij keek eens naar de klok.

,,Drommels! Kwart over tien! Ik moet naar de club. Bovendien wil ik graag kennis maken met een jongeman, waarmee ik een ernstig woordje te spreken heb. Je kunt uitgaan, Charly--ga, waarheen je wilt en amuseer je, maar vergeet niet, voordat je de huisdeur opent, het fluitsignaal te geven, dat door ons is afgesproken."

Met deze woorden schelde graaf Selfar.

De kamerdienaar bracht de zware pelsjas, cylinder en stok binnen.

,,Rijdt de graaf uit?"

Share on: WhatsApp @Hash Facebook Tweet