: De Prins en Johan de Witt of ons land in het tweede tijdperk der eerste stadhouderlooze regeering by Andriessen P J Pieter Jacob - Witt Johan de 1625-1672; William III King of England 1650-1702; Anglo-Dutch War 1664-1667; Netherlands Kings and rulers; Net

@FreeBooksTue 06 Jun, 2023

Posted in: #FreeBooks #FreeBooksIndia #FreeBooksApp #gg

Vote Up Vote Down

ads, als zij daar naloopertje spelen over de hoopen met planken, of wegstoppertje in de reeds opgetimmerde kramen. Dat had hij verleden jaar ook gedaan; maar nu--nu staat hij daar in zijn bombazijnen mouwvest, het schootsvel voorgebonden, met den hamer in de hand en slaat er de spijkers tusschenbeide zoo hard in, als moesten de kramen nog tot de Banus-kermis staan,--ja als behoefden zij nimmer weder afgebroken te worden. Dat haalt hem dan ook nog al eens knorren op den hals van den knecht, dien hij helpt, en dan gaat het weer eenigen tijd beter. Maar als dan weer een troepje jongens naar hem staat te kijken met een gezicht, zoo verbaasd en nieuwsgierig, alsof zij nog nooit het opslaan van kramen hebben gezien, dan ranselt hij er weer op los, dat soms het vuur uit de arme spijkers vliegt, en dan kijkt hij met zulk een trotschen blik rond, alsof hij een Romeinsch Imperator was, die op zijne zegekar stond.

't Is schafttijd, maar niemand der knechts gaat naar huis; ook de krullenjongens niet. Ieder heeft een boterham meegebracht, die hij op karwei opeet. Het is te druk om met heen en weer loopen tijd te verzuimen, en daarom blijven zij hun schafttijd doorwerken, waarvoor zij natuurlijk door baas Balkenende extra betaald worden. Maar zij kunnen slecht al timmerende en sjouwende hunne boterhammen opeten en dus nemen zij daarvoor een kwartiertje, zetten zich in een groepje op de planken neder en veraangenamen den maaltijd met vroolijke gesprekken.

Gaarne hadden onze krullenjongens zich bij de knechts geschaard; maar deze zouden dat niet gedoogd hebben, en al hadden zij het toegestaan, dan zouden onze knapen zeker z?? geplaagd zijn, dat zij niet met rust hadden kunnen eten. Zij hebben zich dus op een kleinen afstand van de anderen neergezet.

"Frans," begint Pieter, terwijl hij zijn geruit boterhammenzakje opendoet om er den mondkost uit te halen en zijn kruikje met bier naast zich nederzet, "ik hoor, dat het van het jaar een mooie hofkermis zal zijn."

"Maar dat is immers onmogelijk," zegt Pieter, terwijl hij een slok neemt uit zijn kruik. "Dan komt het water in zijn instrument."

"Wat, iemand die vuur eet? Dat is onmogelijk," roept Pieter uit.

"Nu ik wensch hem smakelijk eten," zegt Pieter, "maar ik wil niet bij hem te gast genoodigd worden. Eilacy! 'k geloof, dat ik mijn mond gauw vol blaren zou hebben. Ik ga toch eens naar hem toe; want dat wil ik zien."

Nadat zij nog eenigen tijd over de kermis gepraat hadden, begon Jan eensklaps:

"Frans! Wanneer gaan we nu eens met je mee naar het optrekje van je vader? Je hebt het ons al zoo lang beloofd."

"Dat heb ik; maar ik ben nog niet in het bezit kunnen komen van den sleutel. Nu komt die gauw voor den dag; want aanstaanden Zondag na de middagkerk gaan wij er weer voor het eerst van het jaar naar toe."

"Hoor eens, Frans!" hernam Jan. "Dan moest je zien, dat je den sleutel wegkaaptet, en dan gaan we er Zondagmorgen eens heen."

"Maar ik moet naar de kerk," zeide Frans.

Free books android app tbrJar TBR JAR Read Free books online gutenberg

Login to post a comment!